Business Babbels
Het dagboek van Selma
Ha Wilma,
Vind je ook niet dat een regenachtige zondag de perfecte mindset geeft voor een middag archiveren? Niet mijn favoriete klus, maar het ruimt wel heerlijk op! Laptop leeg, hoofd leeg en weer lucht voor de komende werkweek.
Bij het archiveren kwam ik onze zaak tegen Selma tegen. Weet je het nog? Dat gesprek dat wij hadden samen met haar advocaat. De binnenkomst van deze man bezorgde ons allemaal direct de slappe lach, omdat er àla Jip (van Janneke) een grote pluk haar recht op zijn hoofd stond. Maar niemand wilde hem in verlegenheid brengen, dus we hebben deze wat primaire reactie onderdrukt tot zijn vertrek.
Mijn gedachten gingen verder terug naar deze bijzondere zaak, waar wij aanvankelijk getwijfeld hebben over de juiste aanpak. Hoe wilden wij omgaan met deze intelligente vrouw, die het ook verdiende op een goede manier te worden begeleid?
Het curriculum vitae van Selma maakte indruk op mij. Zij had meerdere studies afgerond en was gepromoveerd. Er zou een goede basis moeten zijn binnen haar functie. Maar Selma bracht het niet in de praktijk; zij creëerde voor haar baas geen tussentijdse rapportages en
miste deadlines. Er was dus ondanks het veelbelovend cv geen match op de plaatsing. Er moest een oplossing komen, en bij voorkeur gisteren.
Maar hoe? Er was geen formeel functioneringstraject doorlopen. Een andere plek bleek er overigens voor haar niet te zijn (en dat was al vaker onderzocht). Selma zelf was niet van plan te vertrekken. Zij deed goed werk vond ze; haar werkgever wilde maar niet begrijpen
dat er voor briljantie in producten meer tijd nodig is. Hoe kon men van haar verwachten dat zij midden in het denkproces tussenrapportages ging opleveren? Haar (overigens prachtige) hakken stonden volledig in het zand, en niet zonder enig recht.
Na de verdere analyse van de situatie kwamen wij tot de conclusie dat er een andere benadering nodig was. Jij stak coachend in op een dagboek; een log om te tonen wat zij per dag deed. Een praktische handreiking aan een hoog intelligente dame en ik heb mij
afgevraagd of zij niet enorm boos zou worden… Maar het bleek precies te zijn wat zij nodig had. Zij kreeg inzicht in haar eigen handelen en tempo; en bewustwording van een noodzaak ander werk te gaan doen.
Na relatief korte tijd koos Selma er zelf voor te vertrekken. Uit trots ook denk ik. Na enig touwtrekken met Jip waren we er vrij snel uit.
Beste Marja,
Ja zeg, ik had ook zo’n heerlijke regenachtige zondagmiddag! Dan ben ik toch blij dat ik in Nederland woon en zo ook aan het hoognodige opruimen en archiveren toekom. Ik kan me de kwestie met Selma nog zeer goed herinneren. Ik had zelf best een lange adem nodig hoor, heeft me behoorlijk wat hoofdbrekens bezorgd welke kant ik nou weer op moest bewegen. Uiteindelijk is het me gelukt verbinding met haar te maken door ook veel interesse te tonen in haar persoonlijke leven; ik ben ook altijd zo benieuwd naar de mens achter de medewerker, we hebben allemaal onze verschillende identiteiten in ons leven. Als ik het vertrouwen geniet en mensen die kant van zichzelf kunnen en willen laten zien, ontstaat er vaak beweging is mijn ervaring inmiddels. Een hele andere Selma kwam naar voren, zeker toen we het over haar kinderen gingen hebben. Daardoor brokkelde het muurtje steeds verder af en konden we gesprekken op een ander niveau gaan voeren. Ik
weet het niet zeker hoor, maar ik denk dat dat ook bijgedragen heeft aan haar keuze om toch te vertrekken.
Van een kantoorbaan naar sportcoach voor jongeren…
Beste Marja,
En zo kwam ik bij het archiveren de zaak Pieter tegen. Kan je je die ook nog herinneren? Wat zag de leidinggevende toch op tegen het moeilijke gesprek met hem waarin hij hem wilde vertellen dat hij geen vertrouwen had in het verbetertraject dat ze zouden gaan starten na
de onvoldoende beoordeling. Ik kon me zo goed voorstellen dat hij geen zin had in die poppenkast en rituele dans om het dossier op orde te krijgen, maar ja, soms moet je… En ik zag ook dat de leidinggevende moed nodig had om de koe bij de horens te vatten; het was
toch de eerste keer dat hij zo’n mededeling ging doen. Gelukkig zag hij zelf ook in dat een goede voorbereiding voor het gesprek essentieel was en stond hij daarbij open voor ons advies.
Weet je nog dat wij in deze voorbereiding de route samen ook goed doorgesproken hebben?
Waarin je ons vertelde dat we deze weg zeker konden gaan bewandelen en een gesprek konden aangaan om zonder verbeterplan direct over exit te gaan praten. Dat je ons daarbij het advies gaf om wel even wat meer aan te bieden dan alleen de standaard regelingen om
het zo ook aantrekkelijk te maken voor de medewerker. De medewerker moest natuurlijk zijn eigen ‘win’ gaan zien. Zo kwamen we op een extra budget voor zowel een loopbaanbegeleiding als een opleiding. Omdat de manager al wel voorzag dat een hele
andere richting veel beter zou passen bij de medewerker.
Nadat de manager in het gesprek direct maar met de deur in huis was gevallen en ruimte had gegeven voor de aanvankelijke verbazing, verontwaardiging en teleurstelling lukte het hem om zijn toelichting te geven. De manager kende Pieter al jaren en was regelmatig
getroffen door de bevlogenheid waarmee Pieter vertelde over het coachen van het waterpoloteam waar zijn kinderen ook in zaten. De manager schetste een toekomstig pad voor Pieter en wonder boven wonder stond hij ervoor open om het te horen. Uiteindelijk
resulteerde het na een aantal gesprekken in een mooi traject waarbij Pieter tijdelijk een andere functie is gaan doen, is gaan afbouwen in uren waardoor er ruimte ontstond voor een studie en heeft Pieter vervolgens externe ondersteuning gekregen bij het vinden van de
baan die aansloot bij zijn studie.
Inmiddels zijn we 2 jaar verder en is Pieter werkzaam als sportcoach bij een Gemeente. Ik zag in het stadsblad onlangs nog een foto staan van alle sportcoaches en het raakte me echt dat ik daarop ook een stralende Pieter zag staan. Hoe mooi is ons werk toch dat wij daar aan mogen bijdragen en mensen door de zure appel heen helpen!